פֿון ה.פֿ. לאַװקראַפֿטן

The Dream-Quest of Unknown Kadath, By H. P. Lovecraft

אָט דאָס ייִדיש, נאָך יעדן ענגלישן פּאַראַגראַף

• װעגן בעל־מחבר, ה.פֿ. לאַװקרעפֿטן
• לאַװקרעפֿטישער װערטער־אוצר: דאָ
• דאָס פֿולע ענגליש, מיט עטלעכע גלאָס: דאָ

––=-O-=–

¶1 Three times Randolph Carter dreamed of the marvellous city, and three times was he snatched away while still he paused on the high terrace above it. All golden and lovely it blazed in the sunset, with walls, temples, colonnades, and arched bridges of veined marble, silver-basined fountains of prismatic spray in broad squares and perfumed gardens, and wide streets marching between delicate trees and blossom-laden urns and ivory statues in gleaming rows; while on steep northward slopes climbed tiers of red roofs and old peaked gables harbouring little lanes of grassy cobbles. It was a fever of the gods; a fanfare of supernal trumpets and a clash of immortal cymbals. Mystery hung about it as clouds about a fabulous unvisited mountain; and as Carter stood breathless and expectant on that balustraded parapet there swept up to him the poignancy and suspense of almost-vanished memory, the pain of lost things, and the maddening need to place again what once had an awesome and momentous place.

דרײַ מאָל האָט ראַנדאָלף קאַרטער געחלומט פֿון דער װוּנדערלעכער שטאָט, און דרײַ מאָל איז ער אַקװעקגעכאַפּט געװאָרן בשעת ער האָט זיך נאָך אָפּגעשטעלט אױף דער הױכער טעראַסע איבער איר. גאַנץ גאָלדן און ליבלעך האָט זי געשׂרפֿנט אין דער שקיעה, מיט װענט, בתּי־מקדשים, קאָלאָנאַדעס, און אױסגעבױגטע בריקן פֿון געאָדערטן מירמלשטײן, זילבערן־באַסײן פֿאָנטאַנען פֿון פּריזמאַטיש שפּריצן אין ברחבֿותדיקע פּלעצער און פּאַרפֿומירטע גערטנער, און ברײטע גאַסן מאַרשירקנדיק צװישן צאַרטע בײמער און קװײט־באַלאָדענע אורנעס און העלפֿאַנדבײנערנע סטאַטועס אין גלענצנדיקע רײען, בשעת אױף שטאָציקע אוקאַסן אױף צפֿון האָבן זיך געדראַפּעט רײענשיכטן פֿון רױטע דעכער און אַלטע פֿאַרשפּיצטע דאַכשפּיצן אױסבאַהאַלטנדיק קלײנע שטעגלעך פֿון גראָזעװדיקע ברוקשטײנער. ס׳איז געװען אַ פֿיבער פֿון די געטער, אַ פֿאַנפֿאַר פֿון הימלישע טרומײטן און טראַסקען פֿון אומשטאַרביקע טאַצן. מיסטעריע איז אַרומגעהאָנגען אַרום איר װי כמאַרעס אַרום אַ פֿאַנטאַסטישן אומבאַזוכטן באַרג; און בעת קאַרטער איז געשטאַנען אָן אָטעם און פֿול מיט װאַרטונג אױף יענעם באַלוסטראַדטע־פּאַראַפּעט האָט צו אים אױפֿגעשװעבט די רירנדיקײט און שפּאַנונג פֿון אַ כּמעט-פֿאַרשװוּנדענעם זכר, דער װײטיק פֿון פֿאַרלױרענע זאַכן, און די אױפֿרעגנדיקע נײטיקײט װידער צו געפֿינען אַן אָרט בײַ אים אינעם זיכּרון פֿאַר װאָס האָט אַ מאָל געהאַט אַ געװאַלדיקן און װאָגיקן פֿאַרנעם.

¶2 He knew that for him its meaning must once have been supreme; though in what cycle or incarnation he had known it, or whether in dream or in waking, he could not tell. Vaguely it called up glimpses of a far, forgotten first youth, when wonder and pleasure lay in all the mystery of days, and dawn and dusk alike strode forth prophetick to the eager sound of lutes and song; unclosing faery gates toward further and surprising marvels. But each night as he stood on that high marble terrace with the curious urns and carven rail and looked off over that hushed sunset city of beauty and unearthly immanence, he felt the bondage of dream’s tyrannous gods; for in no wise could he leave that lofty spot, or descend the wide marmoreal flights flung endlessly down to where those streets of elder witchery lay outspread and beckoning .

ער האָט געװוּסט אַז פֿאַר אים איז איר באַטײַט אַ מאָל געװען אױף זיכער דער העכסטער; כאָטש אין װעלכן ציקל אָדער גילגול האָט ער זי געװוּסט, אָדער צי אין חלום צי אין װאַכן, האָט ער נישט געקענט דערקענען. אומקלאָר האָט זי אױפֿגערופֿן אײַנבליקן פֿון אַ װײַטער פֿאַרגעסענער ערשטער יוגנט, װען פּלא און הנאה האָבן דעסט גלײַכן אַרױסגעשפּאַנט נבֿיאיש צום נײַגעריקן קלאַנג פֿון לוטעניעס און געזאַנג; [דורך] פֿעע־טױערן װאָס זײ פֿאַרמאַכן זיך נישט צו װײַטערע און פֿאַרחידושנדיקע מופֿתים. אָבער יעדער נאַכט בעת ער איז געשטאַנען אױף יענער הױכער מירמלענער טעראַסע מיט די טשיקאַװע אורנעס און אױסגעשניצטער פּאַרענטשע, און אַװעקגעקוקט איבער יענער אײַנגעשטילטער שקיעה־שטאָט פֿון שײנקײט און אומערדישער אימאַנענץ, האָט ער געפֿילט דעם צװאַנג פֿון די טיראַנישע געטער פֿון חלום; װײַל בשום־אופֿן האָט ער נישט געקענט אַװעק פֿון יענעם דערהױבענעם אָרט, אָדער אַראָפּגײן די ברײטע מירמלענע טרעפּ אַנידערגעװאָרפֿן אָנסאָפֿיק אַראָפּ צו דעם אָרט װוּ יענע גאַסן פֿון עלטער זנאַכערײַ זײַנען געליגן אױסגעשפּרײט און װינקענדיק.

¶3 When for the third time he awaked with those flights still undescended and those hushed sunset streets still untraversed, he prayed long and earnestly to the hidden gods of dream that brood capricious above the clouds on unknown Kadath, in the cold waste where no man treads. But the gods made no answer and shewed no relenting, nor did they give any favouring sign when he prayed to them in dream, and invoked them sacrificially through the bearded priests Nasht and Kaman-Thah, whose cavern-temple with its pillar of flame lies not far from the gates of the waking world. It seemed, however, that his prayers must have been adversely heard, for after even the first of them he ceased wholly to behold the marvellous city; as if his three glimpses from afar had been mere accidents or oversights, and against some hidden plan or wish of the gods.

װען דאָס דריטע מאָל האָט ער זיך אױפֿגעװעקט מיט יענע גאָרנס נאָך נישט אַראָפּגעגאַנגען און יענע אײַנגעשטילטע שקיעה־גאַסן נאָך נישט אַדורכגעגאַנגען, האָט ער תּפֿילה געטאָן לאַנג און ערנצט די פֿאַרבאָרגטע געטער פֿון חלום װאָס דומען קאַפּריזנע איבער די כמאַרעס אױף אומבאַקאַנט קָדָת אינעם קאַלטן װיסטעניש װוּ קײן מענטש טרעט נישט. אָבער די געטער האָבן געשיקט נישט קײן ענטפֿער און געװיזן נישט קײן אָפּלאָז, און זײ האָבן געגעבן נישט קײן סימן אַז זײ זײַנען אים נושׂא־⁠פּנים געװען װען ער האָט זײ תּפֿילה געטאָן אין חלום, און זיך זײ געװאָנדן מיט קרבנות דורך די באַבערדלטע פּריסטערס נאַשט און קאַמאַן־תּאַהן, װעמענס הײל־בית־מקדש מיט זײַן זײַל פֿלאַם ליגט נישט צו װײַט פֿון דער װאַכער װעלט. עס האָט זיך נישמער געדוכט אַז מע האָט מסתּמא אומגינציק געהערט זײַנע תּפֿילות, װײַל אַפֿילו נאָך די ערשטע פֿון זײ האָט ער אין גאַנצן אױפֿגעהערט דערזען די װוּנדערלעכע שטאָט; עלעהײ די דרײַ אײַנבליקן פֿון דער װײַטנס זײַנען געװען סתּם טעותן אָדער אַ פֿאַרזענס, און אַקעגן עפּעס אַ פֿערבאָרגטן פּלאַן אָדער װעלעניש פֿון די געטער.

¶4 At length, sick with longing for those glittering sunset streets and cryptical hill lanes among ancient tiled roofs, nor able sleeping or waking to drive them from his mind, Carter resolved to go with bold entreaty whither no man had gone before, and dare the icy deserts through the dark to where unknown Kadath, veiled in cloud and crowned with unimagined stars, holds secret and nocturnal the onyx castle of the Great Ones.

סוף־⁠כּל־⁠סוף, האָט קאַרטער, שלאַף מיט בענקעניש פֿאַר יענע גלימצערנדיקע שקיעה־גאַסן און קריפּטישע באַרג־שטעגן צװישן פֿאַרצײַטיקע באַקאַכלטע דעכער, און נישט ביכולת אין שלאָפֿן אָדער אין װאַכן זײ אַװעקצוטרײַבן פֿון זײַן שׂכל, אָנגענומען אַ החלטה צו גײן מיט דרײסטע תּחנונים װוּהין קײן מענטש איז פֿריִער נישט געגאַנגען, און זיך דערװעגן אין די אײַזיקע מדבריות דורכן פֿינצטערניש אינעם אָרט װוּ קָדָת דאָס אומבאַקאַנטע, פֿאַרשלײערט אין כמאַרעס און באַקרײנט מיט שטערן װאָס מע שטעלט זיך נישט פֿאָר, האַלט בסודיק און בײַנאַכטיק דעם אָניקסענעם שלאָס פֿון ד י   ג ר ױ ס ע .

¶5 In light slumber he descended the seventy steps to the cavern of flame and talked of this design to the bearded priests Nasht and Kaman-Thah. And the priests shook their pshent-bearing heads and vowed it would be the death of his soul. They pointed out that the Great Ones had shewn already their wish, and that it is not agreeable to them to be harassed by insistent pleas. They reminded him, too, that not only had no man ever been to unknown Kadath, but no man had ever suspected in what part of space it may lie; whether it be in the dreamlands around our world, or in those surrounding some unguessed companion of Fomalhaut or Aldebaran. If in our dreamland, it might conceivably be reached; but only three fully human souls since time began had ever crossed and recrossed the black impious gulfs to other dreamlands, and of that three two had come back quite mad. There were, in such voyages, incalculable local dangers; as well as that shocking final peril which gibbers unmentionably outside the ordered universe, where no dreams reach; that last amorphous blight of nethermost confusion which blasphemes and bubbles at the centre of all infinity—the boundless daemon-sultan Azathoth, whose name no lips dare speak aloud, and who gnaws hungrily in inconceivable, unlighted chambers beyond time amidst the muffled maddening beating of vile drums and the thin, monotonous whine of accursed flutes to which detestable pounding and piping dance slowly, awkwardly, and absurdly the gigantic ultimate gods, the blind, voiceless, tenebrous, mindless Other Gods whose soul and messenger is the crawling chaos Nyarlathotep.

אין לײַכטן דרעמל איז ער אַראָפּגעגאַנגען די זיבעציק טרעפּלעך צו דער הײל פֿון פֿלאַם און האָט געשמועסט בנוגע דעם דאָזיקן פּלאַן מיט די באַבערדלטע פּריסטערס נאַשט און קאַמאַן־תּאַהן. און די פּריסטערס האָבן געשאָקלט די פּסכענט־טראָגנדיקע קעפּ און אַ נדר געטאָן אַז ס׳װאָלט זײַן דער טױט פֿון דער נשמה זײַנע ר. זײ האָבן איבערגעגעבן אַז ד י   ג ר ױ ס ע האָבן שױן באַװיזן זײער רצון, און אַז ס׳איז נישט זײ ניחא באַלעסטיקן װערן מיט צושטײיִקע תּחנונים. זײ האָבן אים אױך דערמאָנט אַז נישט נאָר איז נישט קײן מענטש געװען אין קָדָת דעם אומבאַקאַנטן, נאָר אױך האָט נישט קײן מענשט אַ מאָל חושד געװען אין װעלכן טײל פֿון חלל קען עס ליגט; צי עס איז אין די חלום־לענדער אַרום אונדזער װעלט, צי אין יענע אַרומרינגלינדיק אַ באַגלײטער אַן אומגעטראָפֿנעם פֿון פֿאָמאַלהאַוט אָדער אַלדעבאַראַן. אױב אין אונדזע ר חלום־לאַנד, קען מען מעגלעך עס דערגרײכן; אָבער נאָר דרײַ פֿאַר פֿול מענטשלעכע נשמות זינט צײַט האָט זיך אָנגעהױבן זײַנען אַמאָל אַריבער און צוריק די שװאַרצע גאָטלאָזיקע אָפּגרונטן קײן אַנדערע חלום־לענדער, און פֿון יענע דרײַ זײַנען צװײ צוריקגעקומען גאַנץ משוגע. זײַנען געװען, אין אַזעלכע נסיעות, אָרטיקע סכּנות אָן אַ שיעור; דערצו נאָך יענע שאָקירנדיקע סוף־סכּנה װאָס זי רעדט נישט־געדאַכטערהײט קױדעריש מחוץ דעם כּסדרדיקן װעלטאַל, װוּהין דערגרײכן נישט קײן חלומות; יענער לעצטער אַמאָרפֿישער פֿאַרפֿאַלב פֿון דער סאַמע נידריקסטער בהלה װאָס זי לעסטערט און בולבלט בײַם צענטער פֿונעם גאַנצן אין־סוף —דער אָנגבֿוליקער דעמאָן־סולטאַן עזתות, װאָס זײַן נאָמען דערװעגן זיך נישט קײן לעפֿצן רעדן בקול־רם, און װאָס ער גריזשעט הונגעריק אין אומבאַנעמלעכע, אומבאַלױכטענע קאַמערן הינטער צײַט אין מיטן דעם צוגעדושעטן אױפֿרעגנדיקן קלאַפּן פֿון פּאַרשיװע פּױקן און די דינע, מאָנאָטאָנישן פּכיק פֿון פֿאַרשאָלטענע פֿלײטן אױף װעלכע מיגלדיקע קלאַפּן און פֿײַפֿן טאַנצן פּאַמעלעך, אומגעלומפּערט, און אַבזורדיש די אומגעהײַערע לעצטגילטיקע געטער, די בלינדע, שטימלאָזע, חושכדיקע און שׂכללאָזע אַ נ ד ע ר ע   ג ע ט ע ר װאָס זײער נשמה און שטאַפֿעט איז דער קריכנדיקער כאַאָס ניאַרלאַתאָטעפּ.

¶6 Of these things was Carter warned by the priests Nasht and Kaman-Thah in the cavern of flame, but still he resolved to find the gods on unknown Kadath in the cold waste, wherever that might be, and to win from them the sight and remembrance and shelter of the marvellous sunset city. He knew that his journey would be strange and long, and that the Great Ones would be against it; but being old in the land of dream he counted on many useful memories and devices to aid him. So asking a farewell blessing of the priests and thinking shrewdly on his course, he boldly descended the seven hundred steps to the Gate of Deeper Slumber and set out through the enchanted wood.

פֿון די דאָזיקע זאַכן איז קאַרטער געװאָרנט געװאָרן פֿון די פּריסטערס נאַשט און קאַמאַן־תּאַהן אין דער הײל פֿון פֿלאַם, אָבער נאָך האָט ער אָנגענומען אַ החלטה צו געפֿינען די געטער אױף אומבאַקאַנט קָדָת אינעם קאַלטן װיסטעניש, װוּ דאָס זאָל נישט זײַן, און צו געװינען פֿון זײ דאָס בילד און זכר און מיקלט פֿון דער װוּנדערלעכער שקיעה־ש טאָט. ער האָט געװוּסט אַז זײַן נסיעה װאָלט זײַן מאָדנע און לאַנג, און אַז ד י   ג ר ױ ס ע װאָלטן זײַן אַקעגן איר; אָבער זײַענדיק אַלט אינעם לאַנד פֿון חלומות האָט ער זיך פֿאַרלאָזט אױף אַ סך ניצלעכע זיכּרונס און תּחבולות זיך צו העלפֿן. דערנאָך, בעטנדיק אַ געזעגנונג־ברכה פֿון די פּריסטערס און איבערקלערנדיק פּיקחיש װעגן זײַן װעג, איז ער אַראָפּגעגאַנגען אַ דרײסטער די זיבן הונדערט טרעפּ צום טױער פֿון טיפֿערן דרעמל, און זיך געלאָזט אין װעג אַרײַן דורכן פֿאַרכּישופֿטן װאַלד.

¶7 In the tunnels of that twisted wood, whose low prodigious oaks twine groping boughs and shine dim with the phosphorescence of strange fungi, dwell the furtive and secretive zoogs; who know many obscure secrets of the dream-world and a few of the waking world, since the wood at two places touches the lands of men, though it would be disastrous to say where. Certain unexplained rumours, events, and vanishments occur among men where the zoogs have access, and it is well that they cannot travel far outside the world of dream. But over the nearer parts of the dream-world they pass freely, flitting small and brown and unseen and bearing back piquant tales to beguile the hours around their hearths in the forest they love. Most of them live in burrows, but some inhabit the trunks of the great trees; and although they live mostly on fungi it is muttered that they have also a slight taste for meat, either physical or spiritual, for certainly many dreamers have entered that wood who have not come out. Carter, however, had no fear; for he was an old dreamer and had learnt their fluttering language and made many a treaty with them; having found through their help the splendid city of Celephaïs in Ooth-Nargai beyond the Tanarian Hills, where reigns half the year the great King Kuranes, a man he had known by another name in life. Kuranes was the one soul who had been to the star-gulfs and returned free from madness.

אין די טונעלן פֿון יענעם אַרײַנגעפֿלאָכטן װאַלד, װאָס זײַנע נידעריקע ריזיקע דעמבן װיקלען זיך אַרום מאַצענדיקע צװײַגן און גלאַנצן פֿינצטערהײט מיט דער פֿאָספֿאָרעסצענץ פֿון מאָדנע שװעמל־געװעקסן, װױנען די זוגן די גנבֿישע און סודותדיקע; װאָס װײסן אַ סך פֿאַרנעפּלטע סודות פֿון דער חלום־װעלט און אַ פּאָר פֿון דער װאַכער װעלט, װײַל דער װאַלד אין צװײ ערטער רירט זיך אָן די מענטשנלענדער, כאָטש סע װאָלט זײַן אַן אומגליק זאָגן װוּ. געװיסע אומדערקלערטע שמועות, געשעענין, און פֿאַרשװינדונגען טרעפֿן זיך צװישן מענטשן װוּ די זוגן האָבן אַ צוטריט, און סא׳יז גוט אַז זײ קענען נישט אַרומפֿאָרן װײַט אױסן לאַנד פֿון חלומות. אָבער איבער די נעענטערע טײלן פֿון דער חלום־װעלט גײען זײ פֿרײַ פֿאַרבײַ, אומפֿלאַטערנדיק אַהין און אַהער קלײן און ברױן און אומגעזען און צוריקטראָננדיק מעשׂיות צו פֿאַרכּישופֿן די שעהען אַרום זײערע הײמפֿײַערן אינעם װאַלד װאָס זײ האָב ן אים ליב. ס׳רובֿ פֿון זײ װױנען אין נאָרעס, אָבער אַ פּאָר באַװױנען די שטאַמען פֿון די גרױסע בײמער; און כאָטש זײ נערן זיך ס׳רובֿ אױף שװעמ־געװיקסן מורמלט מען אַז זײ האָבן אױך אַ גוסטל פֿאַר פֿלײַש, צי גשמיותדיק צי רוחניותדיק, װײַל אױף זיכער זײַנען אַ סך בעלי־חלומות אַרײַנגעקומען אין יענעם װאַלד אַרײַן און זײַנען נישט אַרױס. קאַרטער האָט פֿון דעסט װעגן געהאַט נישט קײן מורא, װײַל ער איז געװען אַן אַלטער בעל־חלומות און האָט זיך געלערנט זײער פֿלאַטערנדיקע שפּראַך און געמאַכט אַ סף אָפּמאַכן מיט זײ; נאָך דעם אַז ער האָט געפֿונען דורך זײער הילף די גלענצנדיקע שטאָט קעלעפֿאַיִס אין אות־נאַרגײַ הינטער די טאַנאַרישע בערג, װוּ קיניגט דאָס האַלבע יאָר דער גרױסער קיניג קוראַנעס, אַ מענטש װעמען ער האָט געקענט דורך אַן אַנדער נאָמען אינעם לעבן. קוראַנעס איז געװען די אײנציקע נשמה װאָס איז געװען אין די שטערן־אָפּגרונטן און צוריקגעקומען פֿרײַ פֿון שיגעון.

¶8 Threading now the low phosphorescent aisles between those gigantic trunks, Carter made fluttering sounds in the manner of the zoogs, and listened now and then for responses. He remembered one particular village of the creatures near the centre of the wood, where a circle of great mossy stones in what was once a clearing tells of older and more terrible dwellers long forgotten, and toward this spot he hastened. He traced his way by the grotesque fungi, which always seem better nourished as one approaches the dread circle where elder beings danced and sacrificed. Finally the greater light of those thicker fungi revealed a sinister green and grey vastness pushing up through the roof of the forest and out of sight. This was the nearest of the great ring of stones, and Carter knew he was close to the zoog village. Renewing his fluttering sound, he waited patiently; and was at length rewarded by an impression of many eyes watching him. It was the zoogs, for one sees their weird eyes long before one can discern their small, slippery brown outlines.

זיך אַדורכשלענגלנדיק איצט דורך די נידעריקע פֿאָספֿאָרעצנטע דורכגאַנגען צװישן יענע ריזיקע שטאַמען, האָט קאַרטער געמאַכט פֿלאַטערנדיקע קלאַנגען אינעם שטײגער פֿון די זוגן, און זיך אַלע װײַלע צוגעהערט אױף אָפּרופֿן. ער האָט געדענקט אַ דאָרף אײנעם פֿון די באַשעפֿענישן נאָענט צום צענטער פֿון װאַלד, װוּ אַ קרײַז גרױסע מאָכיקע שטײנער אין װאָס איז אַ מאָל געװען אַ פּאָליאַנע דערצײלט פֿון עלטערע און נאָך שרעקלעכערע אַײַנװױנערס שױן לאַנג פֿאַרגעסן, און ביז דעם אָ פּלאַץ האָט ער זיך צוגעאײַלט. ר׳האָט נאָכגעשפּירט זײַן װעג מיטן גראָטעסקן שװעמל־געװיקסן, װאָס האָבן שטענדיק אױסגעזען װאָס בעסער גענערט אַלץ מער דערנעענטערט מען זיך צום מאוימדיקן קרײַז װוּ עלטערע ישן האָבט געטאַנצט און מקריבֿ געװען. סוף־כּל־סוף האָט דאָס גרעסערע ליכט פֿון יענע געדיכטערע שװעמל־געװיקסן אױפֿגעדעקט אַ בײזע גרינע און גראָע ריזיקײט אַרױפֿשטױסנדיק דורכן דאַך מחוצן אױגנגרײך. ס׳איז געװען דער נאָענטסטער פֿונעם גרױסן רינג שטײנער, און קאַרטער האָט געװוּסט אַז ער איז געװען נאָענט צון זוג־דאָרף. באַנײַענדיק זײַן פֿלאַטערנדיקן קלאַנג, האָט ער געדולדיק געװאַרט; און איז מיט דער צײַט באַלױנט געװאָרן מיט אַן אײַנדרוק פֿון אַ סך אױגן אים באַקוקנדיק. ס׳איז געװען די זוגן, װײַל מען זעט זײערע אױסטערלישע אױגן לאַנג אײדער מען קען דערזען זײערע קלײנע, פֿיפֿיקע ברױנע קאָנטורן.

¶9 Out they swarmed, from hidden burrow and honeycombed tree, till the whole dim-litten region was alive with them. Some of the wilder ones brushed Carter unpleasantly, and one even nipped loathsomely at his ear; but these lawless spirits were soon restrained by their elders. The Council of Sages, recognising the visitor, offered a gourd of fermented sap from a haunted tree unlike the others, which had grown from a seed dropt down by someone on the moon; and as Carter drank it ceremoniously a very strange colloquy began. The zoogs did not, unfortunately, know where the peak of Kadath lies, nor could they even say whether the cold waste is in our dream-world or in another. Rumours of the Great Ones came equally from all points; and one might only say that they were likelier to be seen on high mountain peaks than in valleys, since on such peaks they dance reminiscently when the moon is above and the clouds beneath.

אַרױס האָבן זײ זיך געװידמעט, פֿון פֿאַרבאָרגטער נאָרע און באַסטעלניקטן בױם, ביז דער גאַנצער פֿינצטער־באַלױכטן געגענט האָט מיט זײ געשװיבלט און געגריבלט. עטלעכע פֿון די װילדערע האָבן זיך פּריקרע פֿאַרטשעפּעט אין קאַרטערן, און אײנער האָט אים אַפֿילו אַ קניפּ מיגלדיק געטאָן אינעם אױער; אָבער די אָ הפֿקדריקע נשמות האָבן זײערע עלטערע אײַנגעצאַמט. דער חכמים־ראָט, דערקענענדיק דעם גאַסט, האָט אָנגעשלאָגט אַ קערביס געיױרטן סאָק פֿון אַ פֿאַרנומענעם בױם נישט װי די אַנדערע, װאָס איז אױסגעװאַקסן פֿון אַ זױמען אָפּגעלאָזט פֿון עמעצן אױף דער לבֿנה; און בעת קערטער האָט אים געטרונקען מיט צערעמאָניע האָט אַ גאָר מאָדנע דורכשמועס זיך אָנגעהױבן. די זוגן האָבן נישט, צום באַדױערן, געװוּסט װוּ ליגט דער שפּיץ קָדָת, און זײ האָבן נישט געקענט אַפֿילו זאָגן צי דאָס קאַלטע װיסטעניש איז אין אונדזער חלום־װעלט צי אין אַן אַנדער. שמועות װעגן ד י   ג ר ױ ס ע זײַנען געקומען גלײַך אױף גלײַך פֿון אַלע פּונקטן; און מ׳קען נאָר זאָגן אַז סע לײגט זיך לײַכטער אױפֿן שׂכל אַז מ׳זאָל זײ זען אױף הױכע באַרגשפּיצן אײדער אין טעלער, װײַל אױף אַזעלכע שפּיצן טאַנצן זײ דערמאָנעװדיק װען ד י לבֿנה איז אױבנדיק און די װאָלקנס דערונטער.

¶10 Then one very ancient zoog recalled a thing unheard-of by the others; and said that in Ulthar, beyond the river Skai, there still lingered the last copy of those inconceivably old Pnakotic Manuscripts made by waking men in forgotten boreal kingdoms and borne into the land of dreams when the hairy cannibal Gnophkehs overcame many-templed Olathoë and slew all the heroes of the land of Lomar. Those manuscripts, he said, told much of the gods; and besides, in Ulthar there were men who had seen the signs of the gods, and even one old priest who had scaled a great mountain to behold them dancing by moonlight. He had failed, though his companion had succeeded and perished namelessly.

איז אַ זײער באַיאָרטער זוג אײנער האָט דערמאָנט אַ זאַך װאָס די אַנדערע האָבן נישט דערהערט פֿון איר, און האָט געזאָגט אַז אין אולטאַר, הינטערן טײַך סקײַ, איז נאָך פֿאַרבליבן דער לעצטער עקזעמפּלאַר פֿון יענע אומבאַנעמלעכע אַלטע פּנאַקאָטער כּתבֿ־ידן געמאַכט פֿון װאַכע מענטשן אין פֿאַרגעסענע צפֿונדיקע מלכותן און געטראָגן אינעם לאַנד פֿון חלומות װען די האָריקע קאַניבאַלע גנאָפֿקעס זײַנען איבערגעקומען אָלאַתאָע, די פֿון פֿיל בתּי־מקדשים, און געטײט די אַלע גיבורים פֿונעם לאַנד לאָמאַר. יענע כּתבֿ־ידן, האָט ער געזאָגט, האָבן דערצײלט אַ סך צוליב די געטער; און אַחוץ דעם, זײַנען געװען אין אולטאַר מענטשן װאָס האָבן געזען די סימנים פֿון די געטער, און אַפֿילו אַן אַלטער פּריסטער אײנער װאָס האָט אַרױפֿגעקלעטערט אַ גרױסן באַרג כּדי זײ צו דערזען טאַנצנדיק אין דער לבֿנה־שײַן. ער איז דורכגעפֿאַלן, כאָטש דײַן באַגלײטער איז מצליח געװען און איז נאָמענלאָז אומגעקומען.

…

מיר היפּערן דאָ איבער אַ סך. אױב איר װילט נישט צעשטערן דעם חידוש פֿון קאַרטערס לאַנגער און געשלענגטער נסיעה, לײענט־זשע ערשטנס דורך די גאַנצע מעשה אין ענגליש, מיט עטלעכע גלאָסן, דאָ . און אָט אונדזער איבערזעצונג פֿונעם המשך:

…

¶28 Carter next had consciousness amidst horrible odours beneath a tent-like awning on the deck of a ship, with the marvellous coasts of the Southern Sea flying by in unnatural swiftness. He was not chained, but three of the dark sardonic merchants stood grinning nearby, and the sight of those humps in their turbans made him almost as faint as did the stench that filtered up through the sinister hatches. He saw slip past him the glorious lands and cities of which a fellow-dreamer of earth—a lighthouse-keeper in ancient Kingsport—had often discoursed in the old days, and recognised the templed terraces of Zar, abode of forgotten dreams; the spires of infamous Thalarion, that daemon-city of a thousand wonders where the eidolon Lathi reigns; the charnal gardens of Xura, land of pleasures unattained, and the twin headlands of crystal, meeting above in a resplendent arch, which guard the harbour of Sona-Nyl, blessed land of fancy.

קאַרטער האָט געהאַט באַװוּסטזײַן דאָס נאָענטסטע מאָל אין אַ שרעקלעכן אַװיר אונטער אַ שיצדעכל װי אַ געצעלט אױף דער פּאַלובע פֿון אַ שיף, מיט די װוּנדערלעכע ברעגן פֿונעם דרומדיקן ים פֿאַרבײַפֿליִענדיק אין אומנאַטורלעכער גיכקײט. ער איז נישט געװען פֿאַרקײטלט, אָבער דרײַ פֿון די סאַרדאָנישע טונקעלע סוחרים זײַנען געשטאַנען שמײכלנדיק דערבײַ, און דאָס בילד פֿון יענע הױקערס און זײערע טורבאַנען האָט אים פּערחלשט כּמעט װי דאָס געשטאַנק װאָס האָט אַרױפֿגעזײַעט דורך די בײזע כאַפּטירלעך. ר׳האָט געזען זיך פֿאַרבײַגליטשן פֿאַרבײַ אים די הדרתדיקע לענדער און שטעט װאָס פֿון זײ האָט אַ חבֿר אַ בעל־חלומות פֿון ערד—אַ לײַכטטורעם־היטער אין אוראַלט קיניגספּאָרט—אָפֿטמאָל געפֿירט אַ שמועס אין די אַלטע טעג, און האָט דערקענט די טעראַסעס פֿון בתּי־מקשדים פֿון זאַר, װױן פֿון פֿאַרגעסענע זאַכן; די טורעמשפּיצן פֿון פֿאַרנאַנט טאַלאַריון, יענע דעמאָן־שטאָט פֿון אַ טױזנט װוּנדערן װוּ דער רוח לאַתי קיניגט; די גלוסקמא ־גערטנער פֿון זוראַ, לאַנד פֿון תּענוגים נישט דערגרײכט, און די צװילינג־לאַנדשפּיצן פֿון קריסטאַל, זיך טרעפֿנדיק אין אַ גלענצנדיקן בױגן, װאָס װעכטעװען דעם האַװן פֿון סאָנאַ־ניל, געבענטשט לאַנד פֿון פֿאַנטאַזיע.

¶29 Past all these gorgeous lands the malodorous ship flew unwholesomely, urged by the abnormal strokes of those unseen rowers below. And before the day was done Carter saw that the steersman could have no other goal than the Basalt Pillars of the West, beyond which simple folk say splendid Cathuria lies, but which wise dreamers well know are the gates of a monstrous cataract wherein the oceans of earth’s dreamland drop wholly to abysmal nothingness and shoot through the empty spaces toward other worlds and other stars and the awful voids outside the ordered universe where the daemon-sultan Azathoth gnaws hungrily in chaos amid pounding and piping and the hellish dancing of the Other Gods, blind, voiceless, tenebrous, and mindless, with their soul and messenger Nyarlathotep.

פֿאַרבײַ די אַלע הידורדיקע לענדער איז די שיף די אַװירדיקע אומגעזונטערהײט געפֿלױגן, געטריבן פֿון די אומנאָרמאַלע קלעפּ פֿון יענע אומגעזענע רודערערס אונטן. און אײדער דער טאָג איז געפֿאַרטיקט געװאָרן האָט קאַרטער געזען אַז דער שטורמאַן האָט געקענט האָבן נישט קײן אַנדער ציל אַחוץ די באַזאַלטענע זײַלן פֿונעם מערבֿ, װאָס הינטער זײ זאָגן פּשוטע לײַט אַז ליגן פּראַכטפֿולע קאַתוריע, אָבער װאָס קלוגע בעלי־חלומות װײסן גוט זײַן די טױערן פֿון אַ מאָנסטראָזישן קאַטאַראַקט װאָס דערין פֿאַלן די ימען פֿונעם חלום־לאַנד פֿון ערד אין גאַנצן אין תּהומישן גאָרנישט און שיסן זיך דורך די לײדיקע געשפּרײטן ביז אַנדערע װעלטן און אַנדערע שטערן און די שרעקלעכע בלױזן מחוצן סדרדיקן װעלטאַל װוּ גריזשעט הונגעריק דער דעמאָן־סולטאַן עזתות אין כאַאָס אין מיטן שלאָגן און פֿײַפֿן און דעם העלישן טאַנצן פֿון ד י   אַ נ ד ע ר ע   ג ע ט ע ר , בלינד, שטימלאָז, נעלדיק, און שׂכללאָז, מיט זײער נשמה און שטאַפֿעט ניאַרלאַתאָטעפּן.

¶30 Meanwhile the three sardonic merchants would give no word of their intent, though Carter well knew that they must be leagued with those who wished to hold him from his quest. It is understood in the land of dream that the Other Gods have many agents moving among men; and all these agents, whether wholly human or slightly less than human, are eager to work the will of those blind and mindless things in return for the favour of their hideous soul and messenger, the crawling chaos Nyarlathotep. So Carter inferred that the merchants of the humped turbans, hearing of his daring search for the Great Ones in their castle on Kadath, had decided to take him away and deliver him to Nyarlathothep for whatever nameless bounty might be offered for such a prize. What might be the land of those merchants, in our known universe or in the eldritch spaces outside, Carter could not guess; nor could he imagine at what hellish trysting-place they would meet the crawling chaos to give him up and claim their reward. He knew, however, that no beings as nearly human as these would dare approach the ultimate nighted throne of the daemon Azathoth in the formless central void.

דערװײַל װאָלטן די דרײַ סאַרדאָנישע סוחרים נישט געבן קײן װאָרט מכּוח זײער כּיוּוּן, כאָטש קאַרטער האָט גוט געװוּסט אַז זײ מוזן זײַן יד־אחת מיט יענע װאָס האָבן געװאָלט אים אײַנהאַלטן פֿון זײַן זוכעניש. מע פֿאַרשטײט גוט אינעם לאַנד פֿון חלום אַז די אַ נ ד ע ר ע   ג ע ט ע ר האָבן אַ סך פֿאַקטױרים אַרומגײענדיק צװישן מענטשן; און אַז די אַלע פֿאַקטױרים, צי די גאַנץ מענטשלעך צי די װאָס זײַנען אַ ביסל װײניקער פֿון מענטשלעך, זײַנען בעלנים אױסצואַרבעטן דעם װילן פֿון יענע בלינדע און שׂכללאָזע זאַכן װי אַן אױסבײַט פֿאַר דער גנאָד פֿון זײער שױדערלעכר נשמה און שטאַפֿעט, דעם קריכנדיקן כאַאָס ניאַרלאַתאָטעפּ. אַזױ האָט קאַרטער אַרױסגעדרונגען אַז די סוחרים אין די פֿאַרהױקערטע טורבאַנען, דערהערט פֿון זײַן דערװעגטער זוכונג פֿאַר ד י   גר ױ ס ע אין זײער שלאָס אױף קָדָת, האָבן באַשלאָסן אים אַװעקצונעמען און אים איבערצוגעבן ניאַרלאַתאָטעפּן פֿאַר װאָסער נאָמענלאָזן שׂכר זאָל נישט אָנגעבאָטן געװאָרן פֿאַר אַזאַ פּרײַז. װאָס קען זײַן דאָס לאַנד פֿון יענע סוחרים, אין אונזער באַקאַנטן װעלטאַל אָדער אין די משונהדיקע געשפּרײטן אין דרױסן, האָט קאַרטער נישט געקענט טרעפֿן; און ער האָט נישט געקענט זיך אױסמאָלן אין װעלכן גיהנומדיקן ראַנדעװוּ װאָלטן זײ באַגעגענען דעם קריכנדיקן כאַאָס אים איבערצוגעבן און פֿאָדערן זײער באַלױן. ער האָט נישטמער געװוּסט אַז נישט קײן ישן אַזױ כּמעט־מענטשיש װי די דאָזיקע װאָלטן זיך דערװעגן זיך דערנעענטערן דעם לעצטגילטיקן נאַכטטראָן פֿונעם דעמאָן עזתותן אינעם אָנפֿאָרעמדיקן צענטראַלן בלױז.

¶31 At the set of sun the merchants licked their excessively wide lips and glared hungrily, and one of them went below and returned from some hidden and offensive cabin with a pot and basket of plates. Then they squatted close together beneath the awning and ate the smoking meat that was passed around. But when they gave Carter a portion, he found something very terrible in the size and shape of it; so that he turned even paler than before and cast that portion into the sea when no eye was on him. And again he thought of those unseen rowers beneath, and of the suspicious nourishment from which their far too mechanical strength was derived .

בײַם זונפֿאַרנאַנג האָבן די סוחרים זיך באַלעקט די איבעריק ברײטע ליפּן און הונגעריק אױסגעשטאַרצט די אױגן, און אײנער פֿון זײ איז אַראָפּ און צוריק פֿון עפּעס אַ פֿאַרבאָרגטער און דערװידערדיקער קאַיוטע מיט אַ טאָפּ און אַ קאָשיק טעלער. דערנאָך זײַנען זײ געזעסן אױף די פּיאַטעס נאָענט צוזאַמען אונטער דער פּלאַנדעקע און געגעסן דאָס רײכערנדיקע פֿלײַש װאָס איז אַרומגעשיקט געװאָרן. אָבער אַז זײ האָבן געגעבן קאַרטערן אַ פּאָרציע, האָט ער געפֿונען עפּעס גרױליקס אין דער גרײס און פֿאָרעם אירער; אַזױ אַז ער איז געװאָרן נאָך בלאַסער װי פֿריִער און האָט געװאָרפֿן יענע פּאָרציע אינעם ים װען נישט קײן אױג איז געװען אױף אים. און נאָך אַ מאָל האָט ער איבערגעקלערט יענע אומגעזענע רודערערס אונטן, און די חשדיקע נערונג װאָס פֿון איר איז זײער גאָר גאָר צו מעכאַנישע מאַכט אַרױסבאַקומען געװאָרן.

¶32 It was dark when the galley passed betwixt the Basalt Pillars of the West and the sound of the ultimate cataract swelled portentous from ahead. And the spray of that cataract rose to obscure the stars, and the deck grew damp, and the vessel reeled in the surging current of the brink. Then with a queer whistle and plunge the leap was taken, and Carter felt the terrors of nightmare as earth fell away and the great boat shot silent and comet-like into planetary space. Never before had he known what shapeless black things lurk and caper and flounder all through the aether, leering and grinning at such voyagers as may pass, and sometimes feeling about with slimy paws when some moving object excites their curiosity. These are the nameless larvae of the Other Gods, and like them are blind and without mind, and possessed of singular hungers and thirsts.

ס׳איז שױן געװאָרן פֿינצטער װען די גאַליע איז אַדורכגעפֿאָרן צװישן די באַזאַלטענע זײַלן פֿונעם מערבֿ, און דער קלאַנג פֿונעם לעצטגילטיקן קאַטאַראַקט איז שלעכט־סימנדיק געשװאָלן געװאָרן פֿון פֿאַרױס. און דאָס שפּריצעכץ פֿון יענעם קאַטאַראַקט האָט זיך אױפֿגעהױבן צו פֿאַרשטעלן די שטערן, און די פּאַלובע איז געװאָרן פֿײַכט, און די שיף האָט זיך געװיגט אינעם פֿלײצנדיקן שטראָם פֿונעם ראַנד. דערנאָך, מיט אַ טשודנע פֿײַפֿן האָט די שיף געטאָן אַ שפּרונג, און קאַרטער האָט געפֿילט די שרעקן פֿון קאָשמאַר בעת די ערד איז אַװעקגעפֿאַלן אין די גרױסע שיף האָט געטאָן אַ שאָס אַרײַן װי אַ קאָמעט און שטיל אין פּלאַנעטאַרישן חלל. קײן מאָל פֿאַר דעם האָט ער געװוּסט װאָסערע פֿאָרעמלאָזע שװאַרצע זאַכן לאָקערן און טאַנצן אונטער און צאַפּלען דורכױס דעם עטער, עסנדיק מיט די אױגן און שמאָכנדיק אױף אַזעלכע נוסעים אַז זאָלן פֿאַרבײַפֿאָרן, און אַ מאָל אַרומטאַפּנדיק מיט שלײַמיקע לאַפּעס װען עפּעס אַ זיך רירנדיקער חפֿץ רײצט אױף זײער נײַגער. די אָ זײַנען די נאָמענלאָזע לאַרװעס פֿון די אַ נד ע ר ע   ג ע ט ע ר , און װי זײ זײַנען בלינד און אָן שׂכל, און פֿאַרמאָגן אױסערגעװײנטלעכע הונגערן און דאָרשטן.

¶33 But that offensive galley did not aim as far as Carter had feared, for he soon saw that the helmsman was steering a course directly for the moon. The moon was a crescent, shining larger and larger as they approached it, and shewing its singular craters and peaks uncomfortably. The ship made for the edge, and it soon became clear that its destination was that secret and mysterious side which is always turned away from the earth, and which no fully human person, save perhaps the dreamer Snireth-Ko, has ever beheld. The close aspect of the moon as the galley drew near proved very disturbing to Carter, and he did not like the size and shape of the ruins which crumbled here and there. The dead temples on the mountains were so placed that they could have glorified no wholesome or suitable gods, and in the symmetries of the broken columns there seemed to lurk some dark and inner meaning which did not invite solution. And what the structure and proportions of the olden worshippers could have been, Carter steadily refused to conjecture.

אָבער יענע דערװידערדיק גאַליע האָט נישט געצילעװעט אַזױ װײַט װי קאַרטער האָט מורא געהאַט, װײַל ער האָט אין גיכן געזען אַז דער שטורמאַן האָט געריכטעװעט גלײַך אױף דער לבֿנה. די לבֿנה איז געװען אַ מולד, שײַנעדיק װאָס אַ מאָל גרעסער בשעת זײ האָבן זיך דערנעענטערט צו איר, און באַװײַזנדיק אומבאַקװעם אירע יחיד־במינודיקע קראַטערן און שפּיצן. די שיף האָט זיך געלאָזט אינעם ראַנד, און ס׳איז באַלד געװאָרן קלאָר אַז איר ציל איז געװען יענע בסודיקע און מיסטעריעזע זײַט װאָס דרײט זיך שטענדיק אַװעק פֿון דער ערד, און װאָס קײן גאַנץ מענטשלעכער פּאַרשױן, אַחוץ אפֿשר דער בעל־חלומות סנירת־קאָ, האָט אַ מאָל געזען. די נאָענטע מראה פֿון דער לבֿנה בעת די גאַליע האָט זיך דערנעענטערט האָט אַרױסגעװײַזן זיך קאַרטערן פֿאַר זײער צערודערנדיק, און ר׳האָט נישט ליב געהאַט די גרײס און פֿאָרעם פֿון די חורבֿות װאָס האָבן זיך צעברעקלט ערטערװײַז. די טױטע בתּי־מקדשים אױפֿן באַרג זײַנען אַזױ געשטעלט אַז זײ האָבן געקענט פֿאַרפּראַכטיקן נישט קײן ערלעכע אָדער טױגעװדיקע געטער, און אין די סימעטריעס פֿון די געבראָכענע זײַלן האָט אױסגעזען לאָקערן עפּעס אַ באַטײַט אַ טונקעלער אַן אינעװײניקסטער װאָס האָט נישט פֿאַרבעטן אױף באַשײד. און װאָס די סטרוקטור און פּראָפּאָרציעס פֿון די אַלטצײַטיקע באַדינערס האָבן געקענט זײַן האָט קאַרטער זיך כּסדר אָגעזאָגט פֿון משער זיך זײַן.

…

מיר היפּערן דאָ איבער נאָך אַ סך מער, ביזן סוף מעשׂה:

…

¶68 He felt from the chill that he must be near the snow line, and looked up to see what glittering pinnacles might be shining in that late ruddy sunlight. Surely enough, there was the snow uncounted thousands of feet above, and below it a great beetling crag like that he had just climbed; hanging there forever in bold outline. And when he saw that crag he gasped and cried out aloud, and clutched at the jagged rock in awe; for the titan bulge had not stayed as earth's dawn had shaped it, but gleamed red and stupendous in the sunset with the carved and polished features of a god.

ער האָט געמײנט לױטן פֿרעסטל אַז ער מוז זײַן לעבן דער שנײ־ליניע, און האָט אַרױפֿגעקוקט צו זען װאָסערע גלימצערנדיקע הײכן זאָלן נישט שײנען אין יענער שפּעטיקער רױטלעכער זונענשײַן. כּך־⁠הװה, איז דאָרט געװען דער שנײ, אומגעצײלטע טױזנטער פֿיס אַרױף, און אונטער אים אַ גרױסער אַריבערהענגענדיקער פֿעלדז װי יענער װאָס ר׳האָט נאָר װאָס אַרױפֿגעקלעטערט אױף אים; הענגנדיק דאָרטן אײביק אין דרײסטן קאָנטור. און װען ער האָט געזען יענעם פֿעלדז, האָט ער געגעבן אַ סאַפּע און און אַ שרײַ בקול־רם, און זיך אָנגעכאַפּט אױף דעם שטשערבאַטע שטײן אין אָפּשײַ; װײַל דער טיטאַנישער אַרױסשטאַרץ איז נישט געבליבן װי דער באַגינען פֿון ערד האָט אים אױסגעפֿורעמט, אלא האָט געגלאַנצט רױט און נשתּוממדיק אינעם זונפֿאַרגאַנג מיט די אָפּפּאָלירטע שטריכן פֿון אַ גאָט.

¶69 Stern and terrible shone that face that the sunset lit with fire. How vast it was no mind can ever measure, but Carter knew at once that man could never have fashioned it. It was a god chiselled by the hands of the gods, and it looked down haughty and majestic upon the seeker. Rumour had said it was strange and not to be mistaken and Carter saw that it was indeed so; for those long narrow eyes and long-lobed ears, and that thin nose and pointed chin, all spoke of a race that is not of men but of gods.

שטרענג און מוראדיק האָט געשײַנט יענץ פּנים װאָס דער זונפֿאַרגאַנג האָט אױפֿגעלױכטן מיט פֿײַער. װי ריזעדיק איז עס געװען קען קײן שׂכל נישט אױסמעסטן, אָבער קאַרטער האָט אױפֿן שטעל געװוּסט אַז דער מענטש האָט קײן מאָל נישט געקענט עס געשטאַלטיקן. ס׳איז געװען אַ גאָט אױסציזעלירט דורך די הענט פֿון די געטער, און ס׳האָט אַראָפּעקוקט אױפֿן זוכער גדלותדיק און מאַיעסטעטיש. די שמועה האָט געזאָגט אַז ס׳איז געװען מאָדנע און אַז מען האָט נישט געקנט טועה זיך זײַן װעגן אים, און קאַרטער האָט געזען אַז ס׳איז טאַקע געװען אַזױ; װײַל יענע לאַנגע שמאָלע אױגן און לאַנג־לעפּלדיקע אױערן, און יענע דינע נאָז און פֿאַרשפּיצטע גאָמבע, האָבן אַלע גערעדט פֿון אַ שטאַם װאָס איז נישט פֿון מענטשן אלא װאָס דען פֿון געטער.

¶70 He clung overawed in that lofty and perilous eyrie, even though it was this which he had expected and come to find; for there is in a god's face more of marvel than prediction can tell, and when that face is vaster than a great temple and seen looking downward at sunset in the cryptic silences of that upper world from whose dark lava it was divinely hewn of old, the marvel is so strong that none may escape it.

ער האָט זיך געקלאַמערט אין אָפּשײַ אין יענער דערהױבענער און סכּנדיקער נעסט, כאָטש ס׳איז געװען דאָס װאָס ער האָט זיך געריכט אױף אים און געקומען צו געפֿינען; װײַל ס׳איז פֿאַראַן אין אַ גאָטס פּנים נאָך מער פֿון חידוש װי װאָס אַ פֿאָרױסזאָג קען דערצײלן, און װען יענץ פּנים איז אומגעהײַער װי אַ גרױסן בית־מקדש און געזען אַראָפּקוקנדיק בײַ זונפֿאַרגאַנג אין די קריפּטישע שטילקײטן פֿון יענער אײבערװעלט װאָס פֿון איר טונקעלער לאַװע איז עס געטלעך אױסגעהאַקט געװאָרן פֿאַרצײַטנס, איז דער װוּנדער אַזױ שטאַרק אַז קײנער קען זיך נישט ראַטעװען פֿון אים.

¶71 Here, too, was the added marvel of recognition; for although he had planned to search all dreamland over for those whose likeness to this face might mark them as the gods’ children, he now knew that he need not do so. Certainly, the great face carven on that mountain was of no strange sort, but the kin of such as he had seen often in the taverns of the seaport Celephaïs which lies in Ooth-Nargai beyond the Tanarian Hills and is ruled over by that King Kuranes whom Carter once knew in waking life. Every year sailors with such a face came in dark ships from the north to trade their onyx for the carved jade and spun gold and little red singing birds of Celephais, and it was clear that these could be no others than the hall-gods he sought. Where they dwelt, there must the cold waste lie close, and within it unknown Kadath and its onyx castle for the Great Ones. So to Celephais he must go, far distant from the isle of Oriab, and in such parts as would take him back to Dylath-Teen and up the Skai to the bridge by Nir, and again into the enchanted wood of the Zoogs, whence the way would bend northward through the garden lands by Oukranos to the gilded spires of Thran, where he might find a galleon bound over the Cerenarian Sea.

אָט איז געװען אױך דער צוגעגעבענער חידוש פֿון דערקענונג; װײַל כאָטש ער האָט געפּלאַנעװעט אַרומצוזוכן דאָס גאַנצע חלום־לאַנד פֿאַר יענע װעמענס ענלעכקײט צו דעם אָ פּנים קען זײ באַצײכנען װי די קינדער פֿון די געטער, האָט ער איצט געװוּסט אַז ער מוז נישט אַזױ טאָן. אױף זיכער, איז דאָס גרױסע פּנים אױסגעשניצט אױף יענעם באַרג נישט געװען פֿון קײן פֿרעמדן סאָרט, אלא װאָס דען דער קרובֿ פֿון אַזעלכע אַז ער האָט אָפֿט מאָל געזען אין די שענקען פֿונעם ים־פּאָרט קעלעפֿאַיִס װאָס ליגט אין אות־נאַרגײַ הינטער די טאַנאַרישע בערג, אין װאָס איבער אים געװעלטיקט יענער קיניג קוראַנעס װעמען קאַרטער האָט אַ מאָל געקענט אין װאַך לעבן. יעדעס יאָר זײַנען מאַטראָסן מיט אַזאַ פּנים געקומען אין טונקעלע שיפֿן פֿונעם צפֿון אױסצובײַטן זײער אָניקס פֿאַרן אױסגעשניצטן גרינשטײן און געשפּונען גאָלד און רױטע זינגפֿײגעלעך פֿון קעלעפֿאַיִס, און ס׳איז געװאָרן קלאָר אַז די אָ קענען נישט זײַן קײן אַנדערע װי די זאַל־געטער װאָס ער האָט געזוכט. װוּ זײ האָבן געװױנט, מוז דאָרטן דאָס קאַלטע װיסטעניש ליגן נאָענט, און אין אים, אומבאַקאַנט קָדָת און זײַן אָניקסענעם שלאָס פֿאַר ד י ג ר ױ ס ע . דערנאָך קײן קעלעפֿאַיִס מוז ער, װײַט װײַט פֿונעם אינדזל אָריאַב, און אין אַזעלכע געגנטן אַז װאָלטן אים צוריקברענגען קײן דילאַת־לין און אַרױפֿן סקײַ און צו דער בריק בײַ ניר, און נאָך אַ מאָל אינעם פֿאַרכּישופֿטן װאַלד פֿון די זוגן, פֿון װאַנען װאָלט דער װעג זיך בײגן אױף צפֿון דורך די גאָרטנלענדער בײַ אוקראַנאָס צו די באַגילדעטע טורעמשפּיצן פֿון תּראַן, װוּ ער זאָל קענען געפֿינען אַ גאַליע אױפֿן װעג איבערן קערענאַרישן ים.

¶72 But dusk was now thick, and the great carven face looked down even sterner in shadow. Perched on that ledge night found the seeker; and in the blackness he might neither go down nor go up, but only stand and cling and shiver in that narrow place till the day came, praying to keep awake lest sleep loose his hold and send him down the dizzy miles of air to the crags and sharp rocks of the accursed valley. The stars came out, but save for them there was only black nothingness in his eyes; nothingness leagued with death, against whose beckoning he might do no more than cling to the rocks and lean back away from an unseen brink. The last thing of earth that he saw in the gloaming was a condor soaring close to the westward precipice beside him, and darting screaming away when it came near the cave whose mouth yawned just out of reach.

אָבער דאָס בין־⁠השמשות האָט שױן זיך פֿאַרגעדיכטיקט, און דאָס גרױסע אױסגעשניצטע פּנים האָט אַראָפּגעקוקט נאָך שטרענגער אין שאָטן. געזעצט אױף יענעם פֿעלדזנראַנד האָט נאַכט געפֿונען דעם זוכער; און אין דער שװאַרצקײט האָט ער געקענט נישט אַראָפּ און נישט אַרױף, נאָר שטײן און זיך קלעפּן און ציטערן אין יענעם שמאָלן אָרט ביז דער טאָג זאָל קומען, טוענדיק תּפֿילה צו בלײַבן אױף װאַך כּדי דער שלאָף זאָל נישט לױז מאַכן זײַן אַחיזה און אים אַראָפּשיקן אַראָפּ די קאָפּ־שװינדלנדיקע מײַלן לופֿט אין די סקאַלעס און שאַרפֿע פֿעלדזן פֿונעם פֿאַרשאָלטענעם טאָל. די שטערן זײַנען אַרױסגעקומען, אָבער אַחוץ זײ איז בײַ אים געװען אין די אױגן נאָר שװאַרצער גאָרנישט; גאָרנישט יד־אַחד מיט טױט, װאָס אַקעגן זײַן װינקען האָט ער נישט געקענט טאָן מער װי זיך קלעפּן צו די פֿעלדזן און זיך אָנלענען פֿון אַן אומגעזענעם ראַנד. דער לעצטער בליק פֿון דער ערד װאָס ער האָט געזען אינעם דעמערן איז געװען אַ קאָנדאָר אַרױפֿשװעבנדיק נאָענט דעם מערבֿדיקן אָפּריס לעבן אים, און זיך אַװעקיאָגנדיק מיט אַ קװיטש װען ער איז געקומען נאָענט דער הײל װאָס איר מױל האָט געגענעצט אַזש מחוץ דעם גרײך.

¶73 Suddenly, without a warning sound in the dark, Carter felt his curved sci mitar drawn stealthily out of his belt by some unseen hand. Then he heard it clatter down over the rocks below. And between him and the Milky Way he thought he saw a very terrible outline of something noxiously thin and horned and tailed, and bat- winged. Other things, too, had begun to blot out patches of stars west of him, as if a flock of vague entities were flapping thickly and silently out of that inaccessible cave in the face of the precipice. Then a sort of cold rubbery arm seized his neck and something else seized his feet, and he was lifted inconsiderately up and swung about in space. Another minute and the stars were gone, and Carter knew that the night-gaunts had got him.

פּלוצעם, אָן קײן װאָרנקלאַנג אינעם פֿינצטערניש, האָט קאַרטער געפֿילט זײַן געבױגענעם סצימיטאַר געצױגן בגנבֿה פֿון זײַן רימען דורך עפּעס אַן אומגעזענער האַנד. דערנאָך האָט ער געהערט אים זיך קאַלעקאָטשען איבער די פֿעלדזן אונטן. און צװישן אים און דעם מילכװעג האָט ער געמײנט אַז ער זעט אַ זײער שרעקלעכן קאָנטור פֿון עפּעס סמיק דין און באַהערנט און באַװײדלט, און פֿלעדערמױז־באַפֿליגלט. אַנדערע זאַכן, אױך, האָבן אָנגעהױבן אױסצומעקן לאַטעס שטערן אױף דעם מערבֿ זײַנער, עלעהײ אַ טשאַטע מטושטשע ישן האָבן געפֿלאַטערט געדיכט און שטילערהײט פֿון יענער אומצוטריטלעכער הײל אינעם פֿאָרבאַרג פֿונעם אָפּריס. דערנאָך האָט אַ סאָרט גומעדיקער אָרעם געכאַפּט אים בײַ דעם האַלדז און עפּעס אַנדערש האָט געכאַפּט אים בײַ די פֿיס און ער איז אָן אײַנזעעניש אױפֿגעהױבן געװאָרן אַרױף און אַרומגעהױדעט געװאָרן אינעם חלל. נאָך אַ מינוט, און די שטערן זײַנען אַװעק, און קאַרטער האָט געװוּסט אַז די נאַכטמאָגערס האָבן אים געכאַפּט.

…

מיר היפּערן דאָ איבער נאָך אַ סך מער, ביזן סוף מעשׂה:

…

¶237 "Easier even than the way of dim memory is the way I will prepare for you. See! There comes hither a monstrous Shantak, led by a slave who for your peace of mind had best keep invisible. Mount and be ready - there! Yogash the Black will help you on the scaly horror. Steer for that brightest star just south of the zenith - it is Vega, and in two hours will be just above the terrace of your sunset city. Steer for it only till you hear a far-off singing in the high aether. Higher than that lurks madness, so rein your Shantak when the first note lures. Look then back to earth, and you will see shining the deathless altar-flame of Ired-Naa from the sacred roof of a temple. That temple is in your desiderate sunset city, so steer for it before you heed the singing and are lost.

גרינגער אַפֿילו פֿאַרן דרך פֿון פֿינצטערן זיכּרון איז דער דרך װאָס איכ'ל דיר צוגרײטן. זע! אָט קומט צו אַ שאַנטאַק אַ מאָנסטראָזישער, געפֿירט פֿון אַ קנעכט װאָס פֿאַר דײַן נשמה־רויִקײט דאַרף ער העלטער זיך האַלטן רואה־ואינו־ניראה. גײ אױף און גרײט זיך — אָט דאָרטן! יאָגאַש דער שװאַרצער װעט דיר העלפֿן אַרױף אױפֿן שופּעװדיקן שרענקניש. ריכטעװע אױף יענעם ליכקטיקסטן שטערן באַלד אױף דרום פֿונעם זעניט — ער איז װעגע, און אין צװײ שעהען אַרום װעט ער זײַן פּונקט איבער דער טעראַסע פֿון דײַן שקיעה־שטאָט. ריכטעװע אױף איר נאָר ביז דו הערסט אַ װײַט זינגען אינעם הױכן עטער. העכער װי דאָס לאָקערט שיגעון, טאָ צױם אײַן דײַן שאַנטאַק װען דער ערשטער טאָן פֿאַרנאַדיעט. קוק דען צוריק אױף דער ערד, און װעסט זען שײַנענדיק אױפֿן הײליקן דאַך פֿון אַ בית־מיקדש דעם אומשטאַרבלעכן מיזבח־פֿלאַם פֿון אירעד־נאַאַ. יענער בית־מיקדש איז אין דײַן געװוּנטשטער שקיעה־שטאָט, טאָ ריכטעװע אױף אים אײדער דו זאָלסט האָרכן דאָס זינגען און פֿאַרפֿאַלן װערן.

¶238 "When you draw nigh the city steer for the same high parapet whence of old you scanned the outspread glory, prodding the Shantak till he cry aloud.

װען דו דערנעערטערסט זיך צו דער שטאָט ריכטעװע אױפֿן זעלבן הױכן געלענדנער פֿון װאַנען דו האָסט פֿאַר צײַטנס אַרומגעקוקט די אױסגעשרפּרײטע גלאָריע, טשעפּענדיק דעם שאַנטאַק ביז ער שרײַט בקול־רם.

That cry the Great Ones will hear and know as they sit on their perfumed terraces, and there will come upon them such a homesickness that all of your city's wonders will not console them for the absence of Kadath's grim castle and the pshent of eternal stars that crowns it.

יענץ געשרײ װעלן   ד י ג ר ױ ס ע דערהערן און קענען בשעת זײ זיצן אױף זײערע פּאַרפֿומירטע טעראַסן, און עס װעט קומען אױף זײ אַזאַ הײמװײ אַ די אַלע װוּנדערן פֿון דער שטאָט דײַנער װעלן נישט זײ מנחם זײַן פֿאַרן פֿעלן פֿון דעם גרױליקן שלאָס פֿון קָדָת און דעם פּסכענט פֿון אײביקע שטערן װאָס זײ באַקרײנען אים.

¶239 "Then must you land amongst them with the Shantak, and let them see and touch that noisome and hippocephalic bird; meanwhile discoursing to them of unknown Kadath, which you will so lately have left, and telling them how its boundless halls are lovely and unlighted, where of old they used to leap and revel in supernal radiance. And the Shantak will talk to them in the manner of Shantaks, but it will have no powers of persuasion beyond the recalling of elder days.

„דערנאָך מוזסטו זיך אַראָפּלאָזן צװישן זײ מיטן שאַנטאַק, און זײ דערלאָזן זען און אָנרירן יענעם געשׂרחהדיקן און פֿערדקעפּיקן פֿױגל; דערװײַל זײ רעדנדיק פֿון קָדָת דעם אומבאַקאַנטן, װאָס דו װעסט האָבן געלאָזט דאָ אַנומלט, און זײ זאָגנדיק װי זײַנע אָנגבֿוליקע זאַלן זײַנען שײן און נישט־באַלױכטן, װוּ פֿאַר־צײַטנס פֿלעגן זײ שפּרינגען און הוליען אין הימלישער שטראַלונג. און דער שאַנטאַק װעט זײ רעדן אינעם שטײגער פֿון שאַנטאַקן, אָבער ער װעט האָבן נישט קײן כּוחות פֿון איבערצײַגן אַחוץ דעם דערמאָנען פֿון עלטערע טעג.

¶240 "Over and over must you speak to the wandering Great Ones of their home and youth, till at last they will weep and ask to be shewn the returning path they have forgotten. Thereat can you loose the waiting Shantak, sending him skyward with the homing cry of his kind; hearing which the Great Ones will prance and jump with antique mirth, and forthwith stride after the loathly bird in the fashion of gods, through the deep gulfs of heaven to Kadath's familiar towers and domes.

„אָבער און װידער מוזסטו רעדן די װאָגלדיקע ג ר ױ ס ע װעגן זײער הײם און יוגנט, ביז סוף־כּל־סוף װעלן זײ װײנען און ב עטן אַז מען זאָל זײ װײַזן דעם צוריקגײענדיקן שטעג װאָס זײ האָבן אים פֿאַרגעסן. דעמאָלט קענסטו אָפּלױזן דעם װאַרטנדיקן שאַנטאַק, אים שיקנדיק אינעם הימל מיט דעם אַרײַנצילעװען־שרײַ פֿון זײַן מין; און דאָס געהערט װעלן ד י   ג ר ױ ס ע אונטערטאַנצן און שפּרינגען מיט אוראַלטער הילולא, און באַלד דערנאָכדעם שפּאַנען נאָכן דערװידערדיקן פֿױגל אינעם שטײגער פֿון געטער, דורך די טיפֿע אָפּריסן פֿון הימל קײן די באַקאַנטע טורעמס און קופּאָלן פֿון קָדָת.

¶241 "Then will the marvellous sunset city be yours to cherish and inhabit for ever, and once more will earth's gods rule the dreams of men from their accustomed seat. Go now - the casement is open and the stars await outside. Already your Shantak wheezes and titters with impatience. Steer for Vega through the night, but turn when the singing sounds. Forget not this warning, lest horrors unthinkable suck you into the gulf of shrieking and ululant madness. Remember the Other Gods; they are great and mindless and terrible, and lurk in the outer voids. They are good gods to shun.

„דעמאָלט װעט די װוּנדערלעכע שקיעה־שטאָט זײַן דײַנע צו האַלטן זי טײַער און באַװױנען אױף אײביק, און נאָך אײן מאָל װעלן די געטער פֿון דער ערד געװעלטיקן מענטשן־חלומות פֿון זײער צוגעװױנט זיצאָרט. גײ איצטנס — דער אײבער־פֿענצטער איז אָפֿן און די שטערן װאָרטן אין דרױסן. שױן כאָרכלט דײַן שאַנטאַק און כיכיקעט מיט אומגעדולד. ריכט עװע אױף װעגע אין דער נאַכט, אָבער דרײ זיך אַװעק װען דאָס זינגען קלינגט. פֿאַרגעס נישט אָט די װאָרנונג, כּדי גרױל ן װאָס מ׳טאָר זײ נישט איבערקלערן זאָלן דיך נ ישט אַרײַנזױגן אינעם אײַנגאָס פֿון קװיטשענדיק און יאָמערנדיק שיגעון. טאָ דערמאָן זיך אין ד י   אַ נ ד ע ר ע   ג ע ט ע ר ; זײ זײַנען גרױס און שׂכללאָז און מוראדיק, און לאָקערן אין די דרױסנדיקע בלױזן. זײ זײַנען גוטע געטער צו װײַכן פֿון זײ.

¶242 "Hei! Aa-shanta 'nygh! You are off! Send back earth's gods to their haunts on unknown Kadath, and pray to all space that you may never meet me in my thousand other forms. Farewell, Randolph Carter, and beware; for I am Nyarlathotep, the Crawling Chaos ."

„הײ! אַאַ־שאַנטאַ אניג! דו ביסט אַװעק! שיק צוריק די אַלע ערד־געטער צו זײערע באַליבטע װױנונגען אױף קָדָת דעם אומבאַקאַנט, און זײַ מתפּלל צום גאַנצן חלל אַז דו זאָלסט מיך קײן מאָל נישט טרעפֿן אין די טױזנטער אַנדערע פֿאָרעמען מײַנע. זײַ מיר געזונט, ראַנדאָלף קאַרטער, און היט זיך, װאָרן איך בין ניאַרלאַתאָטעפּ, דער קריכנדיקער כאַאָס.“

¶243 And Randolph Carter, gasping and dizzy on his hideous Shantak, shot screamingly into space toward the cold blue glare of boreal Vega; looking but once behind him at the clustered and chaotic turrets of the onyx nightmare wherein still glowed the lone lurid light of that window above the air and the clouds of earth's dreamland. Great polypous horrors slid darkly past, and unseen bat wings beat multitudinous around him, but still he clung to the unwholesome mane of that loathly and hippocephalic scaled bird. The stars danced mockingly, almost shifting now and then to form pale signs of doom that one might wonder one had not seen and feared before; and ever the winds of nether howled of vague blackness and loneliness beyond the cosmos.

און ראַנדאָלף קאַרטער, זיך דישענדיק, דער קאָפ אים שװינדלדיק אױף זײַן שרעקלעכן שאַנטאַק, האָט זיך געשיסן קװיטשענדיק אין חלל ביזן קאַלטן בלאָען בלענדעניש פֿון צפֿונדיקער װעגע; געגעבן אַ קוק הינטער אים נאָר אײן מאָל אױף די געהײַפֿלטע און כאַאָטישע טורעמלעך פֿונעם אָניקסענעם קאָשמאַר װאָס דערין האָט נאָך געגליט דאָס אײנציקע גרױליקע ליכט פֿון יענעם פֿענצטער איבער דער לופֿט און די כמאַרעס פֿונעם חלום־לאַנד פֿון ערד. גרױסע פֿיל־אָרעמיקע גרױלן האָבן פֿינצטערהײט פֿאַרבײַגעגליטשט, און אומגעזעענע פֿלעדערמױז־פֿליגלען האָבן אָן אַ שיעור געקלאַפּט אַרומערט, אָבער נאָך האָט ער זיך געקלאַמערט אין דער קאַליעװאַטע גריװע פֿון יענעם האַדקע און פֿערדקעפּיקן באַשופּטן פֿױגל. די שטערן האָבן מיט שפּאָט געטאַנצט, כּמעט זיך איבעררוקנדיק פֿון מאָל צו מאָל צו פֿאָרעמען בלאַסע צײכנס פֿון דאָליע װאָס מ׳האָט געקענט זיך װוּנדערן אַז מע האָט זײ נישט געזען און מורא געהאַט פֿאַר דעם; און שטענדיק האָבן די װינטן פֿון שאול־⁠תּחתּיה געװױעט פֿון אומקלאָר פֿינצטערניש און עלנט הינטערן קאָסמאָס.

¶244 Then through the glittering vault ahead there fell a hush of portent, and all the winds and horrors slunk away as night things slink away before the dawn. Trembling in waves that golden wisps of nebula made weirdly visible, there rose a timid hint of far-off melody, droning in faint chords that our own universe of stars knows not. And as that music grew, the Shantak raised its ears and plunged ahead, and Carter likewise bent to catch each lovely strain. It was a song, but not the song of any voice. Night and the spheres sang it, and it was old when space and Nyarlathotep and the Other Gods were born.

איז דורכן גלימצערנדיקן געװעלב פֿאַר אים איז געפֿאַלן אַ געשװײַג פֿון גורל, און די אַלע װינטן און גרױלן האָבן זיך אַװעקשלײַכט װי נאַכט-זאַכן שלײַכן אַװעק פֿאַרן קאַיאָר. ציטערנדיק אין כװאַליעס װאָס גאָלדענע פֿעדעמלעך נעבולע האָבן געמאַכט טשודנע זעיִקע, האָט זיך אױפֿגעהױבן אַ מוראװדיק רמזל פֿון װײַטער מעלאָדיע, זשומענדיק אין שװאַכע אַקאָרדן װאָס אונדזער װעלטאַל פֿון שטערן קען נישט. און בעת יענע מוזיק איז אױפֿגעװאַקסן, האָט דער שאַנטאַק אױפֿגעהױבן די אױערן און זיך געגעבן אַ שטױס פֿאָרױס, און קאַרטער האָט זיך דעס גלײַכן גענײגט צו כאַפּן יעדן פּראַכטיקן טאָן. ס׳איז געװען אַ ליד, אָבער נישט דאָס ליד פֿון אַבי װאָסער שטים. נאַכט און די ספֿערעס האָבן עס געזונגען, און ס׳איז געװען אַלט װען סע זײַנען געבױרן געװאָרן חלל און ניאַרלאַתאָטעפּ און ד י   א נ ד ע ר ע   ג ע ט ע ר .

¶245 Faster flew the Shantak, and lower bent the rider, drunk with the marvel of strange gulfs, and whirling in the crystal coils of outer magic. Then came too late the warning of the evil one, the sardonic caution of the daemon legate who had bidden the seeker beware the madness of that song. Only to taunt had Nyarlathotep marked out the way to safety and the marvellous sunset city; only to mock had that black messenger revealed the secret of these truant gods whose steps he could so easily lead back at will. For madness and the void's wild vengeance are Nyarlathotep's only gifts to the presumptuous; and frantick though the rider strove to turn his disgusting steed, that leering, tittering Shantak coursed on impetuous and relentless, flapping its great slippery wings in malignant joy and headed for those unhallowed pits whither no dreams reach; that last amorphous blight of nether-most confusion where bubbles and blasphemes at infinity's centre the mindless daemon-sultan Azathoth, whose name no lips dare speak aloud.

װאָס װײַטער אַלץ גיכער איז געפֿלױגן דער שאַנטאַק, און נידריקער האָט דער רײַטער זיך גענײגט, שיכּור מיט דער פּלא פֿון מאָדנע אָפּגרונטן, און זיך װירבלענדיק אין די קריסטאַלענע שפּולן פֿון דרױסנדיקן כּישוף. דערנאָך איז געקומען צו שפּעט די װאָרענונג פֿונעם בײזן, די סאַרדאָנישע התראה פֿונעם דעמאָן־לעגאַט װאָס ער האָט געבאָטן דעם זוכער זיך צו היטן פֿונעם משוגעת פֿון יענעם ליד. נאָר צו פֿאַרשפּעטן האָט ניאַרלאַתאָטעפּ אָפּגעצײכענט דעם װעג צו זיכערקײט און דער װוּנדערלעכער שקיעה-שטאָט; נאָר אױף צו להכעיס האָט יענער שװאַרצער שטאַפֿעט מגלה געװען דעם סוד פֿון די דאָזיקע אָפּציִער־געטער װאָס זײערע טריט האָט ער געקענט אַזױ גרינג צוריקפֿירן װען אים גלוסט זיך. װאָרן משוגעת און די װילדע נקמה פֿונעם בלױז זײַנען ניאַרלאַתאָטעפּס אײנציקע געשאַנקן צו די העזהדיקע; און הגם אַ מטורפֿדיקער האָט דער רײַטער געפּרװוּט אױסדרײען זײַן האַדקע רײַט־חיה, איז יענער כיכענדיקער שאַנטאַק, קוקנדיק מיט תּאװה, פֿאָרױסגעפֿלאָסן האַסטיק און אומפֿאַרמאַטערלעך, פֿלאַטערנדיק מיט די גרױסע גלי טשיקע פֿליגלען אין בײזװוּקסיקער פֿרײד, און זיך געלאָזט אַװעק אין יענע אומגעהײליקטע גריבער װוּאַהין נישט קײן חלומות דערגרײכן; יענער לעצטער אַמאָרפֿישער פֿאַרפֿאַלב פֿון סאַמע נידעריקסטער בהלה װוּ בולבלעט און לעסטערט בײַם צענטער פֿון אינסוף דער שׂכללאָזער דעמאָן-סולטאַן עזתות, װאָס זײַן נאָמען דערװעגן זיך נישט קײן לעפֿצן רעדן בקול־⁠רם.

¶246 Unswerving and obedient to the foul legate's orders, that hellish bird plunged onward through shoals of shapeless lurkers and caperers in darkness, and vacuous herds of drifting entities that pawed and groped and groped and pawed; the nameless larvae of the Other Gods, that are like them blind and without mind, and possessed of singular hungers and thirsts .

נישט־⁠געװאַקלט, און געהאָרכיק צו דעם אָפּשטױסנדיקן לעגאַטס באַפֿעלן, האָט יענער העלישער פֿױגל זיך געגעבן אַ שטױס פֿאָרױס דורך מחנות פֿאָרעמלאָזע לאָקערערס און אונטערטאַנצערס אין פֿינצטערניש, און פּוסטע סטאַדעס דרײפֿנדיקע ישן װאָס האָבן אָנגערירט מיט דער לאַפּע און געקראָכן מיט דער האַנט און נאָך געקראָכן מיט דער האַנט און אָנגערירט מיט דער לאַפּע; די נאָמענלאָזע לאַרװעס פֿון ד י   אַ נ ד ע ר ע   ג ע ט ע ר װאָס זײַנען װי זײ בלינד און אָן שׂכל, און פֿאַרמאָגנדיק אױסערגעװײנטלעכע הונגערן און דאָרשטן.

¶247 Onward unswerving and relentless, and tittering hilariously to watch the chuckling and hysterics into which the risen song of night and the spheres had turned, that eldritch scaly monster bore its helpless rider; hurtling and shooting, cleaving the uttermost rim and spanning the outermost abysses; leaving behind the stars and the realms of matter, and darting meteor-like through stark formlessness toward those inconceivable, unlighted chambers beyond time wherein Azathoth gnaws shapeless and ravenous amidst the muffled, maddening beat of vile drums and the thin, monotonous whine of accursed flutes.

פאָרױס נישט־⁠געװאַקלט און אומפֿאַרמאַטערלעך, און כיכיקענדיק הילולאדיק אין קוקן דאָס אונטערלאַכן און היסטעריקעס אין װעלכע ס׳איז מגולגל געװאָרן דאָס אױפֿגעשטאַנענע ליד פֿון נאַכט און די ספֿערעס, האָט יענער אומהײמלעכער שופּיקער מאָנסטער געטראָגן זײַן אָפּהענטיקן נעבעכדיקן רײַטער; אַדורכפֿליִענדיק און זיך שיסנדיק, שפּאַלטנדיק דעם סאַמע װײַטסטן ראַנד און אַדורכשפּאַנענדיק די דרױסנדיקסטע תּהומען; צוריקדערלאָזנדיק די שטערן און די געגבֿולן פֿון חומר, און אַרױספֿליִענדיק װי אַ מעטעאָר דורך הױלער אָנפֿאָרעמדיקײט צו יענע אומבאַנעמלעכע, אומבאַלױכטענע קאַמערן הינטער צײַט װאָס דערין גריזשעט עזתות געשטאַלטלאָז און װעלפֿיש צװישן דעם צוגעדושענעם, אױפֿרעגנדיקן קלאַפּ פֿון ניבֿזהדיקע פּױקן און דעם דינעם, מאָנאָטאָנישן פּכיק פֿון פֿאַרשאָלנעטע פֿלײטן.

¶248 Onward - onward - through the screaming, cackling, and blackly populous gulfs - and then from some dim blessed distance there came an image and a thought to Randolph Carter the doomed. Too well had Nyarlathotep planned his mocking and his tantalising, for he had brought up that which no gusts of icy terror could quite efface. Home - New England - Beacon Hill - the waking world.

פֿאָרױס — װײַטער פֿאָרױס — דורך די קװיטשנדיקע, גאָגאָטשעניקע, און שװאַרץ־באַפֿעלקערטע אָפּגרונטן — און דערנאָכדעם זײַנען געקומען ראַנדאָלף קאַרטערן דעם פֿאַראורטלטן פֿון עפּעס אַ פֿינצטערלעכן געבענטשטן מהלך אַ געשטאַלט און אַ געדאַנק. צו גוט האָט ניאַרלאַתאָטעפּ געפּאַלעװעט זײַן נאָכשפּעטן און אָנרײצן, װײַל ער האָט דערמאָנט דאָס װאָס נישט קײן פּלאָשן פֿון אײַזיקער אימה האָט געקענט אין גאַנצן אָפּװישן. הײם — נײַ־ענגלאַנד — שײַנטורעם־בערגל — די װאַכע װעלט.

¶249 "For know you, that your gold and marble city of wonder is only the sum of what you have seen and loved in youth… the glory of Boston's hillside roofs and western windows aflame with sunset; of the flower-fragrant Common and the great dome on the hill and the tangle of gables and chimneys in the violet valley where the many-bridged Charles flows drowsily… this loveliness, moulded, crystallised, and polished by years of memory and dreaming, is your terraced wonder of elusive sunsets; and to find that marble parapet with curious urns and carven rail, and descend at last those endless balustraded steps to the city of broad squares and prismatic fountains, you need only to turn back to the thoughts and visions of your wistful boyhood."

„ װײַל זײַ־זשע װיסן, אַז דײַן גאָלדענע און מירמלענע שטאָט פֿון װוּנדער איז נאָר דער סך-הכּל פֿון װאָס דו האָסט געזען און ליב געהאַט אין דײַן יוגנט… די גלאָריע פֿון באָסטאָנער בערגלנײג־דעכער און מערבֿדיקע פֿענצטער פֿלאַמנדיק מיט שקיעה; פֿונעם בלום-שמעקעדיקער כּלל-לאָנקע און דעם גרױסן קופּאָל אױפֿן בערגל און דעם פּלאָנטער פֿון דאַכשפּיצן און קױמענס אינעם לילאָװע טאָל װוּ דער טשאַרלס פֿון די פֿילצאָליקע בריקן פֿליסט אַ פֿאַרשלאָפֿענער … די אָ פּראַכטיקײט, אױסגעפֿורעמט, אױסקריסטאַליזירט, און פֿראָטירט דורך יאָרן פֿון זיכּרון און חלומען, איז דײַן באַטעראַסטער װוּנדער פֿון גליטשיקע שקיעות; און צו געפֿינען יענץ מירמלען געלענדער מיט מאָנדע אורנעס און אױסגעשניצטער פּאַרענטשע, און סוף־כּל־סוף אַראָפּגײן יענע באַבאַלוסטראַדע טרעפּן צו דער שטאָט פֿון ברײטע פּלעצער און פּריזמאַטיזע פֿאָנטאַנען, דאַרפֿסטו נאָר זיך אומקערן צו די געדאַנקען און חזיונות פֿון דײַן פֿאַרבענקטער ייִנגלשאַפֿט.“

¶250 Onward - onward - dizzily onward to ultimate doom through the blackness where sightless feelers pawed and slimy snouts jostled and nameless things tittered and tittered and tittered. But the image and the thought had come, and Randolph Carter knew clearly that he was dreaming and only dreaming, and that somewhere in the background the world of waking and the city of his infancy still lay. Words came again - "You need only turn back to the thoughts and visions of your wistful boyhood." Turn - turn - blackness on every side, but Randolph Carter could turn.

פֿאָרױס — װײַטער פֿאָרױס — קאָפּשװינדלדיק פֿאָרױס צו לעצטגילטיקער דאָליע דורכן פֿינצטערניש װוּ ראיה־לאָזע טאַפּערלעך האָבן אָנגערירט מיט דער לאַפּע און שלײַמיק פּיסקן האָבן זיך געבוצקעט און נאָמענלאָזע זאַכן האָבן געכיכקעט און געכיכקעט און געכיכקעט. אָבער דאָס געשטאַלט און דער געדאַנק זײַנען געקומען, און ראַנדאָלף קאַרטער האָט קלאָר געװוּסט אַז ער האָט געחלומט און נאָר געחלומט, און אַז ערגעצװוּ אין הינטערגרונט איז נאָך געליגן די װעלט פֿון װאַך און די שטאָט פֿון זײַן עופֿלשאַפֿט. װערטער זײַנען נאָך אַ מאָל געקומען: „דאַרפֿסטו זיך נאָר אומקערן צו די געדאַנקען און חזיונות פֿון דײַן פֿאַרבענקטער ייִנגלשאַפֿט“. זיך קערן — קערן — קערן — פֿינצטערניש אױף יעדער זײַט, אָבער ראַנדאָלף קאַרטער האַט געקענט זיך קערן.

¶251 Thick though the rushing nightmare that clutched his senses, Randolph Carter could turn and move. He could move, and if he chose he could leap off the evil Shantak that bore him hurtlingly doomward at the orders of Nyarlathotep. He could leap off and dare those depths of night that yawned interminably down, those depths of fear whose terrors yet could not exceed the nameless doom that lurked waiting at chaos' core. He could turn and move and leap - he could - he would - he would - he would.

כאָטש געדיכט איז געװען דער זיך אײַלנדיקער קאָשמער װאָס האָט געכאַפּט אים די חושים, האָט ראַנדאָלף קאַרטער געקענט זיך דרײען און רירן. ער האָט געקענט זיך רירן, און טאָמער האָט ער געװאָלט האָט ער געקענט אַראָפּשפּרינגען פֿונעם בײזן שאַנטאַק װאָס האָט אים אַראָפּקוליענדיקערהײט געטראָגן צו דאָליע בײַ די באַפֿעלן פֿון ניאַרלאַתאָטעפּן. ער האָט געקענט אָראָפּשפּרינגען און זיך דערװעגן אַרײַן אין יענע טיפֿנישן פֿון נאַכט װאָס זײ האָבן געגענעצט אָנסופֿיק אַראָפּ, יענע טיפֿענישן פֿון מורא װאָס זײערע שרעקענישן האָבן דאָך נישט געקענט איבערשטײַגן די נאָמענלאָזע דאָליע װאָס האָט געלאָקערט װאַרטנדיק אױפֿן תּוך פֿון תּוהו־בוהו. ער האָט געקענט זיך דרײען און זיך רירן און שפּרינגען — ר׳האָט געקענט — ער װאָלט — ער װאָלט — ער װאָלט.

¶252 Off that vast hippocephalic abomination leaped the doomed and desperate dreamer, and down through endless voids of sentient blackness he fell. Aeons reeled, universes died and were born again, stars became nebulae and nebulae became stars, and still Randolph Carter fell through those endless voids of sentient blackness.

אַראָפּ פֿון יענער ריזיקער פֿערדקעפּיקער פֿאַרדאָרבנקײט איז אַראָפּגעשפּרונגען דער פֿאַראורטלטער און פֿאַרייִאושטער בעל־חלומות, און אַראָפּ דורך אָנסופֿיקע בלױזן פֿון פֿילנדיקער שװאַרצקײט איז ער געפֿאַלן. אײביקײטן האָבן געטאַמעלט, װעלטאַלן זײַנען געשטאָרבן און נאָך אַ מאָל געבױרן געװאָרן, שטערן זײַנען געװאָרן נעבולעס און נעבולעס זײַנען געװאָרן שטערן, און נאָך איז ראַנדאָלף קאַרטער געפֿאַלן דורך יענע אָנסופֿיקע בלױזן פֿון פֿילנדיקער שװאַרצקײט.

¶253 Then in the slow creeping course of eternity the utmost cycle of the cosmos churned itself into another futile completion, and all things became again as they were unreckoned kalpas before. Matter and light were born anew as space once had known them; and comets, suns and worlds sprang flaming into life, though nothing survived to tell that they had been and gone, been and gone, always and always, back to no first beginning.

דערנאָכדעם אין דער פּאַװאָליע און פּױזנדיקן גאַנג פֿון אײביקײט האָט דער עקסטער גילגול פֿונעם קאָסמאָס זיך אױפֿגבױטען אין נאָך אַן אומזיסטיקער פֿאַ רענדיקונג, און אַלע זאַכן זײַנען נאָך אַ מאָל געװאָרן װי זײ זײַנען געװען מיט אומגערעכנטן קאַלפּעס פֿריִער. חומר און ליכט זײַנען געבױרן געװאָרן אױפֿס נײַ װי דער חלל האָט אַ מאָל זײ געקענט; און קאָמעטן, זונען און װעלטן זײַנען אױפֿגעשפּרונגען פֿלאַמנדיק צו לעבן, כאָטש גאָרנישט האָט נישט איבערגעלעבט צו זאָגן אַז זײ זײַנען געהאַט געװען און דערנאָך זײַנען אַװעק, געװען און אַװעק, תּמיד און תּמיד, צוריק צו נישט קײן ערשטן אָנהײב.

¶254 And there was a firmament again, and a wind, and a glare of purple light in the eyes of the falling dreamer. There were gods and presences and wills; beauty and evil, and the shrieking of noxious night robbed of its prey. For through the unknown ultimate cycle had lived a thought and a vision of a dreamer's boyhood, and now there were remade a waking world and an old cherished city to body and to justify these things. Out of the void S'ngac the violet gas had pointed the way, and archaic Nodens was bellowing his guidance from unhinted deeps.

און ס׳איז געװען נאָך אַ מאָל אַ רקיע, און נאָך אַ װינט, און אַ בלענדעניש פֿון פּורפּעלן ליכט אין די אױגן פֿונעם פֿאַלנדיקן בעל־חלומות. עס זײַנען געװען געטער און פֿאַראַנענקײטן און רצונות; שײנקײט און בײזקײט, און דאָס קװיטשן פֿון סמיקער נאַכט באַרױבט פֿון זײַן רױב. װײַל דורכן אומבאַקאַנטן לעצטגילטיקן גילגול האָט געלעבט אַ געדאַנק און אַ חזיון פֿון אַ בעל־חלומותעס ייִנגלשאַפֿט, און איצטער זײַנען איבערמאַכט געװאָרן אַ װאַכע װעלט און אַן אַלטע טײַער־געהאַלטענע שטאָט צו פֿאַרקערפּערן און רעכטפֿאַרטיקן די דאָזיקע זאַכן. פֿונעם בלױז האָט ס׳נגאַק דער לילאָװע גאַז געװיזן דעם װעג, און אַרכאַיִשער נאָדענס האָט געמיטשעט זײַן הדרכה פֿון אומבאַרמזטע טיפֿענישן.

¶255 Stars swelled to dawns, and dawns burst into fountains of gold, carmine, and purple, and still the dreamer fell. Cries rent the aether as ribbons of light beat back the fiends from outside. And hoary Nodens raised a howl of triumph when Nyarlathotep, close on his quarry, stopped baffled by a glare that seared his formless hunting-horrors to grey dust. Randolph Carter had indeed descended at last the wide marmoreal flights to his marvellous city, for he was come again to the fair New England world that had wrought him.

שטערן זײַנען געשװאָלן געװאָרן אין שאַרײ⁠ען און שאַרײ⁠ען זיך אױפֿגעריסן אין פֿאָנטאַנען פֿון גאָלד, קאַרמין און פּורפּור, און נאָך איז דער בעל־חלומות געפֿאַלן. געשרײען האָבן צעריסן דעם עטער בעת סטענגעס ליכט האָבן צוריקגעשלאָגן די טײַװלאָנים פֿון דרױסן. און גרײַז־גראָער נאָדענס האָט אױפֿגעהױבן אַ יללה פֿון נצחון װען ניאַרלאַתאָטעפּ, ענג צו זײַן געפֿאַנג, האָט זיך אָפּגעשטעלט פֿאַרשטערט דורך אַ בלענדעניש װאָס האָט צוגעברענט זײַן פֿאָרעמלאָזע געיעג־גרױלן אין גרױען שטױב. ראַנדאָלף קאַרטער איז טאַקע אַראָפּגעגאַנגען די ברײטע מירמלענע גאָרנס אין זײַן װוּנדערלעכער שטאָט, װײַל ער איז נאָך אַ מאָל געקומען צו דער חנעװדיקער נײַ־ענגלאַנדער װעלט װאָס האָט אים געשאַפֿן.

¶256 So to the organ chords of morning's myriad whistles, and dawn's blaze thrown dazzling through purple panes by the great gold dome of the State House on the hill, Randolph Carter leaped shoutingly awake within his Boston room. Birds sang in hidden gardens and the perfume of trellised vines came wistful from arbours his grandfather had reared. Beauty and light glowed from classic mantel and carven cornice and walls grotesquely figured, while a sleek black cat rose yawning from hearthside sleep that his master's start and shriek had disturbed. And vast infinities away, past the Gate of Deeper Slumber and the enchanted wood and the garden lands and the Cerenarian Sea and the twilight reaches of Inquanok, the crawling chaos Nyarlathotep strode brooding into the onyx castle atop unknown Kadath in the cold waste, and taunted insolently the mild gods of earth whom he had snatched abruptly from their scented revels in the marvellous sunset city.

און דערנאָך צום אָרגל־אַקאָרדן פֿון די מיריאַד פֿײַפֿלעך אין דער פֿרי און דעם שאַרײ־שׂרפֿענען אַדורכגעװאָרפֿן פֿאַרבלענדנדיק דורך פּורפּלענע שױבן פֿונעם גרױסן גאָלדענעם קופֿאָל פֿונעם שטאַט־הױז אױפֿן באַרג, איז ראַנדאָלף קאַרטער אַרױפֿגעשפּרונגען שרײַענדיק פֿון שלאָף אין זײַן באָסטאָנער צימער. פֿײגל האָבן געזונגען אין פֿאַרבאָרגענע גערטנער און דער פּאַרפֿום פֿון טרױבן אױף שפּאַלירן איז געקומען פֿאַרבענקט פֿון אַלטאַ נקעס װאָס זײַן זײדע האָט אױפֿגעהאָדעװעט. שײנקײט און ליכט האָבן זיך גטליִעט פֿון קלאַסיש קאַמין־דעקל און אױסגעשניצטן גזימס און װענט גראָטעסק אױסגעמאָלט, בעת אַ גלאַטיקע שװאַרצע קאַץ איז גענעצנד יק אױפֿגעשטאַנען פֿון שלאָף בײַם הײמפֿײַער װאָס איר בעל-הביתעס ציטער און קװיטש האָבן צעשטערט. און אומגעהײַערע אין־סופֿן אַװעק, נאָכן טױער פֿון טיפֿערן דרעמל און דעם פֿאַרכּישופֿטן װאַלד און די גאָרטן־לענדער און דעם קערענאַרישן ים און די בין-השמשותדיקע קאַנטן פֿון אינקואַנאָק, האָט דער קריכענדיקער כאַאָס ניאַרלאַתאָטעפּ געשפּאַנט דומענדיק אין דעם אָניקסענעם שלאָס אַרײַן אױף אומבאַקאַנטן קָדָת אינעם קאַלטן װיסטעניש, און פֿאַרשפּעטיקט חוצפּהדיק די מילדע ערד־געטערװאָס ער האָט אָנגעכאַפּט פּלוצעמדיק פֿון זײערע פּאַרפֿומירטע הילולא־⁠וחינגאס אין דער װוּנדערלעכער שקיעה-שטאָט.