פּרק ט״װ „סירסײ“
דר מאַבאָט־גאַס אַרײַנגאַנג פֿון נאַכטשטאָט, װאָס פֿאַר אים ציִעט זיך אױף אַן אונברוקירטן טראַמװײַ־בײַגערעלס אײַ֜נגעזעצט מיט סקעלעט־רעלסן, רױטע און גרינע בלאָ֜נדזשעליכטלעך און סכּנה-סיגנאַלן. רײען פֿון פֿאַרשמו֜ציקטע הײַזער מיט ברײטֹאָפֿן טירןץ זעלטענע לאָמפּן מיטפֿאַרשמאַ֜כטע רעגן־בױגן װענטילאַטאָרן. רי֜נדעכיקע ראַבאַיאָטיס אָ֜פּגעשטעלטע אײַז־גאָלדאָלע פֿאַרהאַ֜לטנע מענער און װײַבער צעאַ֜מפּערן זיך. זײַ כאַפּן בלע֜טעלעך צװישן װעלכע געקװעטען זיך אַרײַן קנױלן קאָראַ֜לנער און קופּערנער שנײ. זױגענדיק, צעשי֜טן זײ זיך פּאַמעלעך. קינדער. דער שװאַנקאַם פֿון דער גאָנדאָלע, שטעלנדיק זיך הױך דיבעם, טוט זיך אַ רוק פֿאָרױס אינעם פֿי֜נצטערניש, װײַס און בלאָ אונטער אַ לײַכטטורעם. פֿײַפֿעלעך רופֿן און ענטפֿערן אָפּ.)
די רופֿן: װאַרט אָפּ, מײַן ליבינקער, און כ׳ל זײַן מיט דיר.
די אָפּענטפֿערן: אַרום, הינטער דער שטאַל.
(אַ טױב־שטו֜מער אידיאָ֜ט מיט אױ֜סגעגלאָצטע אױגן, דאָס מאַדזגע־מױל סלי֜נענדיק, גיט אַ צאַפּל פֿאַרבײַ, געשאָקלט אין סאַנקט־װיטוסעס דאַנץ. אַ קײט קינדער־הענט פֿאַרשפּאַ֜רט אים.)
די קינדער: געלי֜נקט! גיט אָפּ דעם סאַלו֜ט!
דער אידיאָט: (הײבט אױף אַ געלײ֜מטן לינקען אָרעם און טשעבע֜טשעט.) גרהאַהוטע!
די קינדער: װוּ איז דאָס גרױסע ליכט?
דער אידיאָט: (האָ֜לדערנדיק.) גהאַגהאַגעסט.
(זײ לאָזן אים אַרױ֜ס. ער גיט נאָך אַ צאַפּל װײַטער. אַ פּיגמײ֜־װײַב הױ֜דעט זיך אױף אַ שטריק געהאָנגען איבער צװײ געלע֜נדערס, צײלנדיק. געשטאַלט זיך צעשפּרײ֜ט אױף אַ מי֜סטקאַסטן און פֿאַרדו֜שעט דורף זײַן אָרעם און הוט כראַפּעט
swings on a rope slung between two railings, counting. A form sprawled against a dustbin and muffled by its arm and hat snores, groans, grinding growling teeth, and snores again. On a step a gnome totting among a rubbishtip crouches to shoulder a sack of rags and bones. A crone standing by with a smoky oillamp rams her last bottle in the maw of his sack. He heaves his booty, tugs askew his peaked cap and hobbles off mutely. The crone makes back for her lair, swaying her lamp. A bandy child, asquat on the doorstep with a paper shuttlecock, crawls sidling after her in spurts, clutches her skirt, scrambles up. A drunken navvy grips with both hands the railings of an area, lurching heavily. At a corner two night watch in shouldercapes, their hands upon their staffholsters, loom tall. A plate crashes: a woman screams: a child wails. Oaths of a man roar, mutter, cease. Figures wander, lurk, peer from warrens. In a room lit by a candle stuck in a bottleneck a slut combs out the tatts from the hair of a scrofulous child. Cissy Caffrey’s voice, still young, sings shrill from a lane.)
CISSY CAFFREY: